انسداد بر اثر گشودگی
انسِداد بَر
اثَرِ گشودِگی
###
بخواهی یا نخواهی، به تو هجوم آورده اند. قبول کنی یا نکنی، دیگر معیار و اصلی نداری. ما را بی تفاوت کرده اند. آنچنان دسترسی به اطلاعات برای ذهنی که هنوز آمادگی این حجم زیاد اطلاعات را نداشته است، آسان شده که دیگر مغزت (( رَد می دهد )). نمیدانم دقت کرده ای یا نه، وقتی آنلاین میشوی و به گروهها و کانالهایی سر میزنی که در آنها چت و یا پست زیاد است، فِلِشِ سمت راست، پایینِ صفحه گوشی ات را لمس میکنی و پیام ها را صفر میکنی، چون دیگر برایت مهم نیست. نمیگویم بنشین همه پیامها را بخوان، گوش کن ببین لبِّ کلامِ من چیست، اینقدر اذیتم نکن!!!
###
این فضای مجازی، دیوارهای ذهن ما را خراب کرد. از بس اطلاعات به صورت متوالی و رگباری به این دیوار تاختند که آخر کار آن را خراب کردند. یعنی ذهن ما را برای ((پذیرش)) هر نوع ایده و عقیده و فکر و مطلبی آماده کردند. این میشود "" گشودگی"". گشودگی فی نَفْسِه و در لغت نباید معنای بدی داشته باشد. چه اشکالی دارد که همه نظرات را بشنوم؟ ببینم که دیگران چه میگویند؟ هیچ اشکالی ندارد، اما ببین چه گفتم! گفتم پذیرش. تو و من آن افکار و عقاید را می پذیریم. تجزیه و تحلیلی صورت نمیگیرد. این افکار در ذهن ما انباشت میشود و رسوب میکند، سخت میشود. آن وقت است که دچار (( پرخوریِ فکری)) میشویم!!!
###
هر از گاهی میگویم ای کاش جَماد بودم، یک سنگ. یکجا نشسته بودم. نه فکری، نه دغدغه ای. راحتِ راحت. ما به دنبال حقیقتیم، میخواهیم بدانیم کمال در چیست. سعادت کدام است. پس به ناچار باید افکار را نقد کنیم، باید تجزیه و تحلیل کنیم و از همینجاست که بدبختیمان شروع میشود. ((جبرِ حاکم بر ما، این است که اختیار داریم.)) بالاخره باید مسیرَت را مشخص کنی، بالاخره باید تصمیم بگیری. بالاخره باید حرکت کنی. هرچند ممکن است که به اشتباه حرکت را در راکد ماندن ببینی.
###
گفتم همه عقاید در ذهنت ته نشین میشوند و رسوب میکنند. ولی تو به دنبال فکر برتری ولی دریغ که دیگر جایی نداری، از بس خورده ای که دیگر داری میترکی و در آستانه استفراغی. اینجاست که تو دچار (( انسداد )) شده ای! عقاید قبلی مانع ورود افکار جدید میشوند و نتیجه چیزی جز تعصب و کوری و مَنیّت نخواهد بود.
###
و همه اینها میشود (( اِنْسِداد بَر اثَرِ گُشودِگی ))
###
