واقعیتی به نام شریف کلاب

باسمه تعالی

واقعیتی به نام شریف‌کلاب

نوشته زیر تنها نظرات شخصی راقم سطور، به عنوان شخصیتی حقیقی‌‌ست.

برای نقد شریف کلاب بهتر است ابتدا به گام‌های اولیه آن در جهت تثبیت و سازمانی شدن، اشاره کرد یعنی شروع کار شریف کلاب، به عنوان یک رسانه و کانال خبری تلگرام که هدفش افزایش رفاه خانواده شریف و معرفی و اطلاع‌رسانی رویدادهایی است که در سطح دانشگاه شریف رخ می‌دهد. آنچه بدیهی است و باید در نظر داشت، این است که یک رسانه (( رسانه، به معنای آنچه امروزه از آن در ذهن ما وجود دارد )) نمی‌تواند بی‌طرف باشد. رسانه و مدیا برای حفظ حیات خود و تثبیت برند و نشان در افکار عمومی، باید در بزنگا‌ه‌هایی خاص، از جریان و اتفاقی حمایت کند و یا نسبت به تفکری خاص موضع مخالفت داشته باشد. شریف کلاب به عنوان یک رسانه نباید این ادعا را داشته باشد که بی‌طرف است زیرا این ادعا با ماهیت یک رسانه در تضاد است.

نقد وارده بر جامعه اسلامی شریف

باسمه تعالی

"نقد وارده بر جامعه اسلامی شریف"

نکته‌ای که قبل از خواندن این متن باید به آن توجه شود این است که تمام نکات زیر صرفا نظرات شخصی بنده به عنوان یک شخصیت حقیقی است.

بخش زیادی از وقت من در ترم سه صرف مسائل تشکیلاتی و کارهای مربوط به جامعه اسلامی شریف شد. کار تشکیلاتی باعث شد که نسبت به خیلی از مسائل که سابقا به آن‌ها بی‌تفاوت بودم، حساس‌تر شوم.

همیشه سعی می‌کردم  که بتوانم از دوستان و بچه‌های دانشگاه، نسبت به فعالیت‌های جامعه اسلامی و ذهنیتی که از این تشکل دارند، بازخورد و فیدبک بگیرم.

موسیقی

آنچه که بی شک و با قطعیت میتوانم بگویم این است که موسیقی، مخدر است. موسیقی مخدر روح است که باید ترک شود.

موسیقی قوای عقلانی را زایل میکند. موسیقی عقل را از کار میندازد و احساس را جایگزین آن میکند و این از بزرگترین خطرات است.

موسیقی محرک شهوات هست، موسیقی فضای جولانِ تخیلات است. موسیقی بیدارکننده نفسانیات است پس از بزرگترین دشمنان تحرک عقل است. این را بدانیم که هر چقدر به تخیل اجازه جولان دهیم، پیشرفت سختتر و مسیر ناهموارتر میشود.

موسیقی اراده ها را سست میکند. موسیقی احساسات مردانه را رقیق میکند. دل را نرم میکند. عزم را تضعیف میکند. موسیقی انسان را وارد فضای انتزاعی میکند.

حقیقت این است که باید از موسیقی دوری کرد، اما همیشه واقعیتها با حقایق فرق دارند. پس تا میتوانید به موسیقی گوش دهید :)

من، شازده کوچولو و پنجره هلالی ابن‌سینا

من ، شازده کوچولو و پنجره هلالی ابن‌سینا

متن تبلیغاتی من برای جامعه اسلامی شریف که در نشریه سکوت چاپ شد:)))

کانال تلگرامی مبعوثین

لینک مطالب وبلاگ را برای درسترسی آسانتر تلگرامی‌ها در کانال مبعوثین می‌گذارم. به اضافه یک سری مطالب دیگر که در تلگرام با آن‌ها راحتتریم و مطالب خیلی خیلی خیلی کوتاه.

برای ورود به کانال، اینجا را کلیک کنید.

سفرنامه عراق ۳

سفرنامه عراق

سامرا و کاظمین(بغداد)

فقط برای محمدصالح سپهری!

نمی‌دانم برای شما پیش آمده است یا نه؟ من هر از گاهی اینطوری می‌شوم. بی‌حال می‌شوم. حال عبادت کردن کم می‌شود. البته بهتر است بگویم که بیشتر اوقات اینطوری هستم. مثلا به ندرت زمان‌هایی پیش می‌آید که می‌خواهم نمازم را طولانی‌تر کنم یا بعد از نماز می‌نشینم و یک تسبیحاتی می‌گویم یا مثلا سر نماز قنوت را می‌خوانم.( در حالت عادی دعای قنوت را نمی‌خوانم).

فعلا نام ندارد

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

دریای رنگی

باسمه تعالی

دریایی به رنگ جهل

... و من در دریایی از رنگ‌ها بودم. دریایی طوفانی و آرام. که در عین سکون، سخت متحرک بود ودر عین تحرک، سخت ساکن بود. دریایی هفت رنگ، رنگ‌هایی زیبا.

... و دریغا که می‌پنداشتم که آزادم، که چشم من است که رنگ‌ها را می‌سازد و آن‌ها را تمیز می‌دهد و چه غلط بود این پندار من. فکر می‌کردم که من هستم که این دریا را مسخر خود کرده ام و منم که بر این دریا فرمانروایی می‌کنم حال‌آنکه من اسیر بودم و هستم. چشمم بسته بود و آن را باز کردم و دیدم که نمی‌توانم این الوان را از یکدیگر تشخیص دهم. دیدم که جز دو رنگ وجود ندارد و  سیاه است و سفید و چه سخت است تشخیص آنها و چه سخت است که دیگر نمی‌توانی سیاهی را از سفیدی تشخیص دهی و چه سخت است آنگاه که از خود می‌پرسی، کدامیک سیاه و کدامیک سفید بود؟؟؟